Κεσσανλής Νίκος

Γεννήθηκε το 1930 στη Θεσσαλονίκη.
Το 1948 εγκαθίσταται στην Αθήνα, όπου φοιτά στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα στο εργαστήριο του Γιάννη Μόραλη και εργάζεται στο εργαστήριο του Γιάννη Σπυρόπουλου και του Νίκου Νικολάου.
Τα πρώτα του έργα, κυρίως ελαιογραφίες ακολουθούν τη μετακυβιστική, ακαδημαϊκή διδασκαλία που κυριαρχούσε στην ΑΣΚΤ.
Το 1955 με υποτροφία του Ιταλικού Ινστιτούτου Αθηνών μεταβαίνει στη Ρώμη για να σπουδάσει συντήρηση στη Σχολή Συντήρησης Έργων Τέχνης της Ρώμης.
Ο Κεσσανλής ήδη από τα πρώτα έργα της ρωμαϊκής περιόδου, την ενότητα Λουλούδια και Πουλιά έρχεται οριστικά σε ρήξη με την παραδοσιακή απεικονιστική αντίληψη, συμπορευόμενος δυναμικά με τις σύγχρονες καλλιτεχνικές αναζητήσεις.
Προσεγγίζοντας τον προβληματισμό της άμορφης τέχνης και του αφηρημένου εξπρεσιονισμού δημιουργεί από τα τέλη της δεκαετίας του ’50 τους Τοίχους, μια σειρά συνθέσεων από επικολλήσεις, εκδορές, επάλληλες επιστρωματώσεις πυκνής χρωματικής μάζας, που προκύπτουν ως προϊόντα αυτόματης γραφής και παρορμητικών χειρονομιών. Το 1959 κερδίζει το Α΄ Βραβείο Amadeo Modigliani στο Λιβόρνο, ενώ το 1961 λαμβάνει τιμητικό έπαινο στην Μπιενάλε του Σάο Πάολο και το Βραβείο Premio Lissone.
Την ίδια χρονιά εγκαθίσταται στο Παρίσι, στο οποίο δραστηριοποιούνται μεταξύ άλλων οι Νέοι Ρεαλιστές και ο θεωρητικός τους Π. Ρεστανύ, με τους οποίους συνδέεται στενά.
Από το 1961 αρχίζει να οικειοποιείται οbjets trouvés – θραύσματα αστικού και βιομηχανικού πολιτισμού που φέρουν έκδηλες χειρονομιακές επεμβάσεις.
Η σειρά των Χειρονομιών παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην έκθεση Νέες περιπέτειες του αντικειμένου στην γκαλερί J στο Παρίσι σε επιμέλεια Π. Ρεστανύ.
Όριο των αναζητήσεων του αυτών είναι η προκλητική Μεγάλη λευκή χειρονομία με την οποία παρεμβαίνει στο φουαγιέ του θέατρου La Fenice στην έκθεση Τρεις προτάσεις για μια νέα ελληνική γλυπτική σε επιμέλεια του Ρεστανύ.
Επόμενο στάδιο της εργασίας του αποτελεί η επέμβαση στη δομή της εικόνας μέσω των πειραματισμών με φωτομηχανικές αναπαραγωγές. Με τις Φαντασμαγορίες της ταυτότητας συμμετέχει το 1965 στην έκθεση Hommage à Nicephore Niepce στην γκαλερί J που σηματοδοτεί την αρχή της Mec art (Μηχανικής τέχνης).
Διευρύνοντας τις αναζητήσεις με φωτομηχανικά μέσα αρχίζει από το 1966 τις Αναμορφώσεις και έπειτα τις Aναμορφώσεις με ράστερ και τα Φωτοαναμορφωτικά σχέδια, στα οποία παραμορφώνει την κανονικότητα του εικονιζόμενου θέματος μέσω μετατοπίσεων του φακού και επεμβάσεων κατά την αναπαραγωγή της εικόνας.
Στη συνέχεια, στις Αναμορφώσεις σε τρεις διαστάσεις τα δομικά στοιχεία της εικόνας αποσυναρμολογούνται και αναπτύσσονται στο χώρο σε μνημειακές συνθέσεις.
Τις δυνατότητες αποδόμησης της εικόνας επεκτείνει στις Μεταδομές, που δημιουργούνται από επεμβάσεις σε αναπαραγωγές κλασικών έργων.
Από τη δεκαετία του ’80 ανανεώνει το ζωγραφικό του ύφος με τους Τοίχους, τις Προσωπογραφίες και τα Παλίμψηστα, θέτοντας ξανά στο επίκεντρο θραύσματα της προσωπικής του μυθολογίας.
Το 1996 επαναχρησιμοποιεί φωτογραφίες των προηγούμενων σειρών σε Τσιμέντα. Ο Κεσσανλής πραγματοποιεί πολυάριθμες ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα, στη Γαλλία, στην Ιταλία, ενώ συμμετέχει σε πλήθος ομαδικών.
Το 1988 εκπροσωπεί την Ελλάδα στην Μπιενάλε της Βενετίας.
Το 1981 εκλέγεται καθηγητής στην ΑΣΚΤ και από το 1991 διατελεί πρύτανης επιτυγχάνοντας την αναδιαμόρφωση και την ανανέωση της σχολής.
Πέθανε το 2004 στην Αθήνα.


www.emst.gr