Σ’ ένα κινηματογραφικό ζάπινγκ βασίζεται στη σύλληψή του το διακειμενικό εγχείρημα του Δ. Κόζαρη, προτού ο καλλιτέχνης απομονώσει και «κλέψει» ένα σύνολο αποσπασμάτων από ταινίες γουέστερν, τα οποία στη συνέχεια, μέσω του μοντάζ, ενσωματώνει σ’ ένα νέο οπτικο-ακουστικό βιντεοκείμενο.
Η διακειμενικότητα ως ανακύκλωση προγενέστερων καλλιτεχνικών πρακτικών διανοίγει εξίσου για τον καλλιτέχνη και τον θεατή ένα διακαλλιτεχνικό/διαπολιτισμικό επικοινωνιακό δίκτυο.
Μέσω του αφηγητή του βιντεο-μοντάζ ο καλλιτέχνης παρωδεί τον κινηματογραφικό ληστή Τζέιμς Γιάνγκερ και ταυτόχρονα παρωδεί τον εαυτό του στο ρόλο του παράνομου ληστή εικόνων και ήχων, καταφεύγοντας σε μια παρωδία της παρωδίας.
Η ληστρική επιχείρηση του Κόζαρη και η σκωπτική ανάδειξη γελοίων όψεων ενός τυπικού δείγματος της μαζικής κουλτούρας δεν προσλαμβάνουν χαρακτήρα κριτικής σ’ ένα «χαμηλό» πολιτιστικό προϊόν, μολονότι ο καλλιτέχνης δεν φαίνεται να παραγνωρίζει τις συνθήκες παραγωγής και υποδοχής του γουέστερν.
Πολύ περισσότερο, αλληγορεί τη θέση του σύγχρονου καλλιτέχνη που στήνει επικοινωνιακούς ιστούς μέσα από αποδομητικές διεργασίες.
www.emst.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου